" مادامی که این اطفال در کنارت هستند , تا می توانی دوستشان بدار , خود را
فراموش کن و به ایشان خدمت نما
شفقت فراوان خود را از آنها دریغ مدار , مادام که این موهبت با توست قدرش را
بدا ونگذار هیچ یک از رفتار کودکانه آنها بدون قدر دانی بماند , این شادمانی که اکنون
در دست توست مدتزیادی نخواهد ماند .
این دستان نرم کوچکی که در دست تو آشیانه دارد در حالی که در آفتاب قدم میزنی
همیشه با تو نخواهد بود , همین گونه این پاهای کوچکی که در کنارت می دوند , و یا
صداهای مشتاقی که بدون وقفه و باهیجان هزاران سوال از تو می کنند تا ابد نیستند.
این صورت های قابل اعتماد که به طرف تو توجه می کنند , یا بازوان کوچکی که بر
گردن تو حلقه میشوند و لبان نرمی که بر روی گونه های تو فشار می آورند دایمی
نیستند.همینطور بدنهای کوچکی که درکنار تو زانو می زنند و مناجات زمزمه می کنند
همیشگی نخواهند بود.قلب خودت را برایشان ارزانی دار ,
روزهایشان را از شادی پر کن . در خوشی و شادمانی معصومانه ایشان شریک باش
طفولیت جز روزیبیش نیست آگاه باش که برای همیشه از دست خواهد رفت "